Even voorstellen: Freelancer Peggy👋
Stel jezelf voor en vertel in het kort wat je doet.
Ik ben Peggy Weerts (44). Ik ben moeder van een warm samengesteld gezin met 4 heerlijke kinderen, een kleindochter van 5 maanden, 2 lieve schoondochters en een hele leuke man!
Ik ben al 25 jaar werkzaam als verzorgende IG (individuele gezondheidszorg) . Als groen meisje van 19 ben ik begonnen bij het Burgerlijk Armbestuur. Dit werd later Vivre en uiteindelijk is er ook nog een fusie geweest, waar Envida uit is ontstaan. Ik heb door de jaren heen steeds gekozen voor het opstarten van nieuwe locaties binnen deze organisaties. Of op locaties waar het nodig was dat er een andere richting in werd geslagen.
Daar lag, en ligt nog steeds, mijn uitdaging. Van niets iets vormen samen met mensen met dezelfde visie. Daar stak ik het meest van op, en nam deze ervaring weer mee naar de volgende uitdaging.
Wanneer & hoe ben je gestart? Bijvoorbeeld wat was jouw moment om te kiezen voor het ondernemerspad?
Door de jaren heen merkte ik dat fulltime werken en het thuis zijn voor je gezin niet altijd op een gezonde manier te combineren valt. Vaak is het toch de vrouw die ervoor kiest om meer thuis te zijn.
Maar in die traditionele rol kom ik niet goed uit de verf, daar vind ik mijn werk veel te leuk voor! Van thuis zitten word ik geen gezelliger mens:-)
Het zorgen voor hulpbehoevende mensen en het behalen van soms onmogelijke dingen in de zorg, maakt dat ik mijn werk veel te leuk vind om dit parttime te doen. Voor mijn eigen gevoel is mijn betrokkenheid dan nihil en daar kan ik soms gefrustreerd van raken.
Daarnaast wil ik mijn dochter(s) meegeven dat er een hele wereld open ligt om te ontdekken door jezelf niet te beperken tot alleen het zorgen voor een gezin.
Door mijn eigen tijd nu in te delen als zzp’er ben ik er voor de volle 100% als ze thuis zijn.
Tot 3 jaar geleden ben ik altijd in dienst geweest van een zorginstelling. Ik kwam wel steeds vaker zzp’ers tegen op de werkvloer maar ik was er niet bewust mee bezig om die richting in te slaan. Totdat mijn man een functie misliep binnen een zorginstelling. Hij gaf aan dat hij het na 22 jaar wel gezien had binnen de zorginstellingen en vroeg zich af of er niet meer te halen viel als hij koos voor meer verantwoordelijkheid, zelfstandigheid en vooral vrijheid.
Hetzelfde blijven doen in de basis, maar thuis en werk beter op elkaar kunnen afstemmen.
Dit was dus stof tot nadenken. Maar ergens kriebelde het ook gelijk. Wat als ik nu echt mijn eigen ding kan doen?
Waar krijg je de meeste energie van als ondernemer?
Lang heb ik er niet over hoeven nadenken, omdat het fulltime werken en het gezin niet te combineren viel in de huidige setting.
Ik werd er doodongelukkig van. Ook merkte in aan mezelf dat ik steeds meer moeite kreeg met het opvolgen van beslissingen zonder overleg of onderbouwing.
Dat ik alles zelf moest gaan doen dat nam ik al snel op de koop toe. Want hoe ingewikkeld kon het eigenlijk zijn? Zoveel collega’s die me voorgegaan zijn in een tijd dat er misschien nog minder zekerheden en werk was. En ook daar was het goed mee gekomen. Mijn gedachtegang leidt eerder naar het glas halfvol dan halfleeg.
Weken van intensieve voorbereiding en een onrustig gevoel dat dit misschien niet kon slagen heeft me er uiteindelijk niet van weerhouden. In het allerergste scenario kon ik altijd nog terug in vaste loondienst.
Dat het negatieve beeld ook als oorzaak had dat je als zelfstandig professional in de zorg een exorbitant bedrag per uur verdiende, en dit niet eerlijk was voor andere hardwerkende collega’s.
Maar als je het afzet tegen alle kosten die je voor je eigen rekening moet nemen dan blijft er onderaan de streep nagenoeg hetzelfde over. Iemand in loondienst realiseert zich niet dat je geen vakantiegeld, eindejaarsuitkering en andere toeslagen meer krijgt. Ook het administratieve van het werk vond ik vaak belastend, zeker als evv-er. Dit gaat altijd ten koste van de tijd die je eigenlijk in de cliënt wilt investeren.
Terug naar de basis wilde ik.
Wat had jij graag willen weten toen jij startte met ondernemen? Welke les zou je graag delen?
Als ik achteraf terugkijk op het moment om te starten als zzp’er vind ik dat ik onnodig onrustig ben geweest!
Een gezonde dosis stress kan nooit kwaad, maar de angst dat ik te weinig zou kunnen werken was volledig ongegrond. Er is meer werk dan ik kan invullen!
Ik heb door de afgelopen jaren heen een netwerk opgebouwd van locaties waar ik een aantal uren inzetbaar ben. Ik kies op bepaalde momenten zelf hoeveel uren ik wil investeren in een locatie, naar gelang de vraag.
Ik krijg vaak de vraag of ik niet alsnog in vaste loondienst wil?
Mijn antwoord is nog steeds “nee’.
Stiekem vind ik dit wel een heel mooi compliment voor het werk wat ik aflever!
Maar ik wil nog steeds zelf beslissen wanneer en waar ik werk. En dat kan niet als ik in loondienst werk.
Waar ik heel veel voldoening uit haal is dat ik op heel veel plekken kan kijken hoe zij het doen, en neem al die ervaringen mee om ze zelf in te zetten op andere locaties.
Dit maakt dat ik altijd iets nieuws wil leren, zodat ik de nieuwe generatie verzorgenden hopelijk iets mee kan geven, zoals de oudere generatie dit ook voor mij heeft gedaan.
Daarnaast investeer ik altijd veel tijd in het opbouwen van een warme verstandhouding met familie van de cliënt als ik langer op een locatie ben. In deze huidige tijd denkt familie veel meer mee en laten niet zomaar de zorg over aan de instelling. Zij zijn een belangrijke schakel tussen mij en de cliënt. Ook zorg ik ervoor dat ik me snel aanpas binnen een team, zodat ze het gevoel krijgen dat ik geen buitenstaander ben maar onderdeel van hun team.
Hoe maak jij het verschil als freelancer in de zorg?
Net even dat extra kunnen doen waar normaal geen tijd voor is. Dat je kunt zien dat ze daar blij van worden! Iets wat ik persoonlijk eigenlijk vanzelfsprekend vindt, maar zo vaak over het hoofd wordt gezien.
Zorgen met je hart, een glimlach en veel plezier, mensen bejegenen hoe je zelf bejegend wilt worden.
Niet dat ik dit niet meer deed, ik ben altijd mijn gevoel blijven volgen. Echter liep ik wel altijd tegen het probleem TIJD op.
Er is nooit tijd in de zorg.
Ergens wen je daar aan, onder constante druk moeten presteren. Je leert op den duur efficiënt omgaan met beperkte tijd. Maar normaal is het eigenlijk niet.Ook is het helaas geen probleem van nu. Zolang ik al werk in de zorg is het een race tegen de klok. Altijd werken met structureel personeelstekort.
Want wie wil dit werk nu doen?
Veel zieke collega’s ook, wat begrijpelijk is gezien de zwaarte en verantwoordelijkheid die dit werk met zich mee brengt.
Sinds de uitbraak van Covid-19, en de extra druk die dit met zich meebrengt, wordt pijnlijk duidelijk dat dit niet een probleem is wat nu pas speelt.
Doordat dit al jaren(!) zo is, zie je dat de rek er nu echt uit is bij collega’s.
En steeds meer collega’s die ermee stoppen of een andere richting uitgaan, gewoonweg omdat het niet meer vol te houden is. Corona is ergens de langverwachte nekslag.
Tekort zorg personeel in zorgtehuizen en thuis zorg is rampzalig – RTLZ
Dat zorgt weer voor nog meer druk bij collega’s die wel nog willen werken in de zorg. En zo blijven we in een cirkel hangen die niet snel doorbroken wordt.
Het beroep wordt dan ook niet aantrekkelijk gemaakt. Daar valt dus nog veel te behalen.
Ik realiseer me dat het eigenlijk een luxe positie is, als zzp’er, dat ik zelf beslis wanneer ik werk. Niemand die mij kan verplichten om diensten op te vangen in een tijd waarvan bijna verwacht wordt dat je 24/7 aanstaat.
Als ik veel uren wil werken kan dat, als ik het even rustiger aan wil doen, kan dat ook.
Dat ik zelf de keuze heb zorgt voor meer rust in mijn hoofd en rust thuis. Voor mij het allerbelangrijkste!
Wat geeft ondernemen jou, naast de monetaire waarde?
Nu ik dit interview schrijf realiseer ik me dat ik nog niet een keer met tegenzin ben gaan werken.
Doordat ik zelfstandig werk heb ik zelfs nog meer de drive om dit te doen slagen.
Maar het brengt ook andere verantwoordelijkheden met zich mee.
Het zelfstandig regelen van je administratie, pensioen en bijvoorbeeld een AOV is, denk ik, niet voor iedereen weggelegd. Je zult de discipline moeten hebben om hier zelf zorg voor te dragen. Je moet ondernemen, netwerken met locaties en collega’s, en voor jezelf opkomen.
Wat spreek jou het meeste aan in CommonEasy en Zorg&Co?
Daar sluit CommonEasy dan ook goed op aan als alternatief op je AOV. Het contact is persoonlijk, en het bedrag wat je inlegt belandt niet bij tussenpersonen die er alleen maar aan willen verdienen.
Het is voor de ondernemer, door de ondernemer. Samen met dit netwerk ben ik voor zeer betaalbaar bedrag gedekt van een inkomen.
Als ik onverhoopt toch ziek wordt. Zo kan ik rustig aan mijn herstel werken. En wat niet gebruikt wordt om ziekte op te vangen wordt gespaard.
Dit slaapt ook wat rustiger als zelfstandige!
Tot slot wil ik toch nog even kwijt dat ik merk dat ik met een andere instelling werk, nu ik zelfstandig ben.
Ik heb nu nog meer plezier in mijn werk.
Het brengt mij op interessante plekken waarvan ik niet had voorspeld er ooit te werken.
Maar vooral creëert het voor mij veel rust. De balans tussen thuis en werk maakt van mij een veel leuker mens met meer tijd voor dingen die er echt toe doen.
En voor mijn gevoel meer vrijheid heb, dan in loondienst. Ik mag de krenten uit de pap halen, dat maakt het nog leuker!
Als ik dit dan mag volhouden tot mijn 65ste, dan mag ik tevreden terugkijken op een mooi tijd!
💡Verdien jij ook een inkomen als je ziek bent? Sluit je hier bij andere zelfstandig professionals in de zorg en sta voor elkaar klaar!
🌞 Wil jij ook in het zonnetje gezet worden met jouw ondernemers verhaal? Stuur ons dan een mail!
